ആധുനിക ലോകത്തിലെ ഒരു വിഖ്യാത പണ്ഡിതന്‍ പ്രവാചകന്‍ തിരുമേനിയെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു. പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ് നബി (സ) ഈ ലോകത്തോടു വിട പറഞ്ഞത് വലിയ മണിമന്ദിരങ്ങളും സ്മാരകങ്ങളും നിര്‍മിച്ചുകൊണ്ടല്ല. വരും തലമുറക്ക് പ്രയോജനപ്പെടുത്താന്‍ കഴിയുന്ന വിഖ്യാതമായ ഒരു ഗ്രന്ഥവും പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ് നബി രചിച്ചിട്ടില്ല. കാലങ്ങളോളം അവശേഷിക്കുകയോ നില നില്‍ക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന വിസ്മയസൗധങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം പടുത്തുയര്‍ത്തിയിട്ടില്ല. വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആനില്‍ ജീവിതം ക്രമീകരിച്ച 10000 പേരെ വാര്‍ത്തെടുത്തു എന്നതു മാത്രമാണ് പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ് ചെയ്തത്.
അദ്ദേഹം തന്റെ ജീവിതത്തിലെ പ്രയാസങ്ങളെ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടു നേരിട്ടു. ഈ ലോകത്തോടു വിടപറഞ്ഞു. തന്റെ സന്ദേശം അനന്തരമെടുത്തിട്ടുള്ള ഈ സമൂഹത്തിന് ഈ ദൗത്യം ഭംഗിയായി വിജയിപ്പിക്കാനാകുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു.
പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ് നബി (സ) ഈ ലോകത്തിന് സംഭാവന ചെയ്തത് അബൂബക്കര്‍ (റ)നെ പോലുള്ള മഹാന്‍മാരെയാണ്. പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ് നബിക്കുശേഷം ഈ ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ചുമരിച്ച ഏറ്റവും വലിയ മഹാന്‍ ആയിരുന്നു 
.
അബൂബക്കര്‍ ആരാണ്? അദ്ദേഹത്തെ കുറിച്ചു മാത്രമാണ് തിരുമേനി (സ) ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്:’നിങ്ങളില്‍ ഓരോരുത്തരുടെ മുമ്പിലും ഞാന്‍ ഇസ്‌ലാം വിവരിച്ചു. അബുബക്കര്‍ ഒഴികെ നിങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ആദ്യം അതു ശരിയാണോ എന്ന് സംശയിച്ചു. എന്നാല്‍ അബൂബക്കര്‍ അതുകേട്ടമാത്രയില്‍തന്നെ സ്വീകരിച്ചു. നിങ്ങള്‍ എല്ലാവരും എനിക്ക് പലതരത്തിലുള്ള ഉപകാരങ്ങള്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതിനു പകരമായി നിങ്ങള്‍ക്കും പല ഉപകാരങ്ങളും ഞാന്‍ ചെയ്തു തന്നിട്ടുണ്ട്, അബൂ ബക്‌റിനൊഴികെ. അബൂ ബക്ര്‍ എനിക്ക് ചെയ്തു തന്ന ഉപകാരങ്ങള്‍ക്ക് പകരം തിരികെ നല്‍കാന്‍ ഈ ദുനിയാവില്‍ ഞാന്‍ അശക്തനാണ്. അന്ത്യനാളില്‍ അല്ലാഹുവാണ് അതിന് പകരം അബൂബകറിന് പ്രതിഫലം നല്‍കുക.
പ്രവാചകന്‍ തിരുമേനി ഒരിക്കല്‍ പള്ളിയിലെ എല്ലാ വാതിലുകളും അടച്ചിടാന്‍ കല്‍പ്പിച്ചു. ഒന്നൊഴികെ. അബൂ ബക്‌റിനുള്ള വാതിലായിരുന്നു അത്. എന്നിട്ട് അവിടുന്ന് അബൂബകറിനോടു പറഞ്ഞു. ‘, അബൂബക്കര്‍ താങ്കള്‍ ഇതിലെ പ്രവേശിക്കൂ എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് സ്വര്‍ഗത്തിലെ എട്ട് വാതിലുകള്‍ യാചിക്കും’. അബൂ ബക്‌റിനെ പോലുള്ള ഇത്തരം മഹാത്മാക്കളാണ് പ്രവാചകനെ സന്തോഷിപ്പിച്ചത്.
ഒരിക്കല്‍ ഉമര്‍ അബൂ ബക്‌റിനെ പരാജയപ്പെടുത്തണമെന്നാഗ്രഹിച്ചു. ഇസ്‌ലാമിന്റെ മാര്‍ഗത്തിലുള്ള നന്‍മകളുടെ മാര്‍ഗ്ഗത്തിലുള്ള ആരോഗ്യകരമായ മത്സരമായിരുന്നു അത്. സദ്കര്‍മ്മങ്ങളില്‍ അബൂ ബക്‌റിനെ പോലെയാകാന്‍ ആ സമൂഹത്തിലെ എല്ലാവരും കൊതിച്ചു. ഒരിക്കലെങ്കിലും ഇസ്‌ലാമിന്റെ കാര്യത്തില്‍ അബൂബക്‌റിനെ പരാജയപ്പെടുത്തണം.
‘അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രവാചകരേ, ഇന്ന് ഞാന്‍ അങ്ങയുടെ അടുക്കല്‍ വന്നിരിക്കുന്നത് എന്റെ സമ്പത്തിന്റെ പകുതിയും ഇസ്‌ലാമിന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍ സമര്‍പ്പിക്കാനായിട്ടാണ്’. തിരുമേനി ഉമറിനോടു ചോദിച്ചു. ‘എന്താണ് നീ നിന്റെ കുടുംബത്തിനു വേണ്ടി മാറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നത്’? ‘ സമ്പത്തിന്റെ മറ്റേ പകുതി കുടുംബത്തിനായി നീക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട് നബിയേ’.
അപ്പോഴാണ് അബൂ ബക്ര്‍ കടന്നു വരുന്നത്. അബൂബക്ര്‍ പറഞ്ഞു:’ തിരുമേനിയേ എന്റെ സമ്പത്തു മുഴുവനും ഞാന്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ചെലവഴിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതു കേട്ടപ്പോള്‍ തിരുമേനി ചിരിച്ചില്ല. തിരുമേനി വീണ്ടും ചോദിച്ചു:’ അബൂ ബക്ര്‍ എന്താണ് ഇനി താങ്കളുടെ വീട്ടില്‍ സമ്പത്തായി അവശേഷിക്കുന്നത്. അബൂബക്കര്‍ മറുപടി കൊടുത്തു: ‘അല്ലാഹുവും റസൂലും മാത്രമേയുള്ളൂ എന്റെ വീട്ടില്‍.’ അല്ലാഹുവും പ്രവാചകനും മാത്രം അവശേഷിക്കാന്‍ പാകത്തിന് എല്ലാം അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ചെലവഴിക്കുന്ന അബൂ ബക്കറിനെ കണ്ടു തിരുമേനി വെളുക്കെ ചിരിച്ചു. സന്തോഷത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി. അതൊരു സമാശ്വാസത്തിന്റെയും ആത്മനിര്‍വൃതിയുടെയും ചിരിയായിരുന്നു. ഒരു കാര്യത്തിലെ പൂര്‍ണ്ണതയില്‍ എത്തിയതിലുള്ള സംതൃപ്തിയുടെ പുഞ്ചിരി.
പുണ്യവും സത്കര്‍മ്മവും ഇസ്‌ലാമില്‍ നിശ്ചയിക്കപ്പെടുന്നത് ഒരാള്‍ നല്‍കുന്ന പണത്തിന്റെ വലുപ്പത്തിനനുസരിച്ചല്ല, എത്ര കൊടുത്തു എന്നതല്ല, എത്ര കൊടുക്കാതിരിക്കുന്നുവെന്നതാണ് ഇവിടെ അളവുകോല്‍. ഓരോ ആളുകളും തങ്ങളുടെ അവസ്ഥയനുസരിച്ച് കൊടുക്കുന്ന തുകയില്‍ ഏറ്റക്കുറിച്ചിലുകളുണ്ടാകും. എന്നാല്‍ എത്ര ബാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നത് ഒരാളുടെ കൊടുക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഉമറും മറ്റു പലരും ഇസ്‌ലാമിക മാര്‍ഗത്തില്‍ നല്‍കിയ ധനവും സമ്പത്തും അബുബക്ര്‍ നല്‍കിയതിനേക്കാള്‍ വളരെ കൂടുതലാകാം. എന്നാല്‍ ഒന്നുമില്ലായ്മയില്‍ നിന്നും ഇസ്‌ലാമിന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍ എല്ലാം നല്‍കാനുള്ള സന്നദ്ധതയാണ് അബൂബക്‌റിനെ മറ്റാരേക്കാളും മഹാനാക്കുന്നത്.